Trouw: Waarom de puberdagboeken van Ronald Venema een feest zijn om naar te luisteren

Algemeen Dagblad: Na dertig jaar kan Ronald Venema vooral lachen om de dagboeken die hij als puber bijhield (interview)

Boekenkrant: Mijn onwijs eerlijke puberdagboeken laat je meermaals hardop lachen

Spijkers Met Koppen, Dolf Jansen: Ronald, ik had geen mooiere manier kunnen bedenken om de zaterdagmiddag in te gaan (interview)

De jaren 90 zijn de jaren waarin onze thuiskapster Tineke ALTIJD te veel haar van mijn hoofd knipte, waardoor ik NOOIT op Kurt Cobain leek. Het is ook het decennium waarin (tante) Gerda zeer waarschijnlijk vreemdging, waarna ome René nogal lomp zijn onvrede uitsprak over de slappe sperziebonen van mijn moeder. Aanvoerder Michiel stond in die jaren na de voetbaltraining onder de douche erg vaak te helikopteren. Maar bovenal oefende ik, begin jaren 90, keihard voor mijn eerste tongzoen. Ik oefende op mezelf. Tussen duim en wijsvinger zit een dun stukje vel en dat lijkt een beetje op een tong. Het is een flobberig velleltje. Ik flobbertongde wat af. Wel veelal op mijn linkerhand:

"Mijn rechterhand zoent niet zo lekker, want daar heb ik soms van die plekjes zitten. Exzeem. Of Ekzeem. Ik weet niet precies hoe je dat schrijft, maar het is dus wel beter én gezonder om te oefenen op mijn linkerhand."

Mijn puberleven is te beluisteren in de podcast 'Alles Onwijs Eerlijk'.  Seizoen 1 en 2 zijn verboekt: deel 1 van Mijn Onwijs Eerlijke Puberdagboeken heet: De jacht op een tongzoen (met tekeningen van Argibald).  Deel 2 Alles Moet Echt Anders ligt ook in de winkels.